Ik ben een koningspython, geboren in het wild.
Met nog 6 broertjes en zusjes kwam ik uit het ei en mijn moeder liet ons eigenlijk meteen al aan ons lot over.
Er kwamen mensen die ons allemaal hebben gevangen.
Mijn moeder ontkwam!
In een donkere zak werden we naar het vliegveld vervoerd, waar bleek dat 1 van mijn zusjes door de stress was overleden...
De tocht per vliegtuig ging nog wel, maar daarna werden we door mensen die zichzelf ¨douane¨ noemden gecontroleerd.
Van de 235 slangen die met de vlucht waren meegenomen, waren er 2 overleden...
Onze nieuwe eigenaar - de winkel man - was niet op komen dagen.
Er was iets mis met de papieren zeiden ze.
Onze overnachtingen op het koude Schiphol duurde lang en naast enkele anderen is wéér 1 van mijn zusjes doodgegaan.
Onze nieuwe baas - de winkel man - heeft iemand gestuurd om ons op te halen, met een mooie vrachtwagen.
Na een rit van enkele uren komen wij eindelijk bij onze nieuwe eigenaar!
Hij heeft glazen bakken voor ons, waar wij mogen wachten of er iemand interesse voor ons heeft.
Ik heb last van bloedmijt en er zitten wat teken op mijn lijf, maar de winkel man bekijkt ons niet eens!
Door AL die mensen die kloppen op het glas en zeggen: ¨is dat een echte¨, en: ¨leeft ie wel¨,
ben ik een beetje gestrest en mijn afweer begint wat minder te worden.
Omdat ik gestrest ben wil ik ook niet eten.
De winkel man zegt tegen AL zijn klanten dat ik een gezonde slang ben en dat ik goed eet...
Ik heb wel honger maar door de zenuwen KAN ik niet eten!
En dan.... Dan komt er een jongen die MIJ wil meenemen...
De jongen moet 80 Euro betalen en krijgt een papiertje met een CITES nummer mee.
Mijn nieuwe baas heeft een HEEL mooie glazen bak voor mij, veel groter en schoner dan de bak van de winkel man. Ik ben nog wat onwennig en ga (ondanks dat ik mij niet zo goed voel) maar even verkennen.
Mijn nieuwe baas geeft mij direct een lekkere muis, maar ik heb nog steeds geen honger.
De volgende dag neemt mijn nieuwe baas mij mee naar een dierenarts, waar de teken van mijn lichaam worden gehaald en er een middeltje tegen de mijt wordt meegegeven.
De dierenarts vindt dat ik er niet goed uitzie; hij zegt: ¨het dier is TE mager en de kans dat hij gaat eten is klein¨. Mijn nieuwe baasje betaald de kosten en neemt mij mee naar huis.
Ik heb nu geen last meer van parasieten, maar nu (een paar maanden later) heb ik nog altijd niet gegeten.
Ik ben sterk vermagerd en mijn ruggegraat is duidelijk zichtbaar!
Ondanks de goede zorgen van mijn baasje, ben ik nog steeds gestrest...
Opnieuw moet ik mee naar de dierenarts.
Deze zegt dat ik in een ZEER slechte conditie ben en vermoedelijk niet langer dan een week zal blijven leven als ik niet ga eten.
Hij geeft mij een injectie met vitamine's en legt aan mijn baasje uit hoe hij mij moet dwangvoeren.
Eenmaal thuisgekomen, begint mijn baasje direct met het dwangvoeren, geheel TEGEN mijn zin!
Na een flink gevecht, moet ik het opgeven en heeft mijn baasje een muis in mijn strot geduwd.
Met AL mijn krachten probeer ik het muisje uit te kotsen, maar mijn baasje houdt dat tegen...
Mijn krachten nemen af en ik geef mij gewonnen.
De vele maanden dat ik NIET gegeten heb, hebben hun tol geëist en ik kan daardoor het muisje niet goed verteren.
Na een dag begint het muisje in mijn maag te rotten en ik krijg vreselijke pijnen in mijn maag!
Mijn krachten nemen af en ik voel langzaam het leven UIT mij stromen...
Mijn baasje vindt mij, liggend op mijn rug, mijn laatste adem uitstotend en brengt mij in allerijl naar de dierenarts.
Deze kan alleen maar constateren dat ik ben overleden....
NET zoals mijn broertjes en zusjes, die ook allemaal via de ¨winkel man¨ een nieuw baasje hebben gevonden.
Mijn baasje is boos en zegt dat hij veel geld voor mij heeft betaald!
Hij zegt: ik ga een nieuwe kopen... De ¨winkel man¨ zegt dat hij er nog wel één heeft....

R.J. Dumont
Stichting TCN Animal Resque Website: www.reptielenopvang.nl